((-------«امام منجی»-------))

 

حال دلمان‌ بی تو دچار تغییر

برگرد که شد آمدنت خیلی دیر

پایانِ تمام جمعه هامان گریه

آغاز تمام شنبه هامان دلگیر!

جمعه يعني زانوي غم در بغل

بر سر سجاده هاي العجل

جمعه يعني اشک هاي انتظار

جمعه يعني شکوه از هجران يار

جمعه يعني آه.الغوث.الامان

در فراق مهدي صاحب زمان

از وقتی که مسجد مدینه ساخته شد، پیامبر(ص) در موقع خطبه خواندن و سخنرانی مخصوصا
روزهای جمعه در مقابل انبوه جمعیت، بر تنه ی درخت خرمائی که در صحن مسجد باقی مانده
بود تکیه می داد،تا این که جمعیت زیاد شد پیشنهاد کردند که منبری برای رســــول خـــدا (ص)
بسازند تا مردم به آسانی ایشان را ببینند. آن حضرت اجازه فرمودند و منبری از چـــوب با دو پله
و عرشه ساختند.
اولین جمعه ای که پیش آمد،رسـول اکرم (ص) جمعیت را شکافت و آن ستون را پشت سر نهاد
و به طرف منبر رهسپار شد. همین که بر عرشه ی منبر قـرار گرفت یک مرتبه صــــدای نــــاله ی
ستون خشکیده(همان تنه ی درخت خرما) مانند زن بچه مرده،بلند شد.در اثر ناله ی آن ستون
صدای جمعیت به گریه و ناله بلند گردید. پیامبر (ص) از منبر به زیر آمده ستون را در بغل گرفت و
دست بر آن کشید و فرمود: آرام باش! و از او دلجویی کرد سپس به طرف منبر برگشت و فرمود:
مردم! این چوب خشک نسبت به رسول خدا (ص) اظهار علاقه و اشتیاق می کند و از دوری وی
محزون می گردد ولی برخی از مردم چه به من نزدیک شوند چه دور،باکشان نیست. اگـر من او
را در بغل نگرفته و دست بر آن نکشیده بودم تا روز قیامت از ناله خاموش نمی شد.

این درخت یک لحظه از پیامـــبر (ص) دور شد این چنین ناله زد با این که رســـول خــــدا (ص) را
مشاهده می کرد، ولی ما سالهاست که امام زمانمان(عج) را نمی بینیم و از او دور هستیم با
این حال مشغول زندگی عادی خــودمان هستیم. به فکر همه کس و همه چیز هستیم به جـــز
امــــام زمـــانمان (عج). همه ی فکــرها به ذهنمان خطور می کند جز فکــر امـــام زمـــان (عج).

مهدیا بر ره تو منتظرانیم هنوز


تا بیایی به رهت دل نگرانیم هنوز


به امید دم زیبای وصال رخ تو


زنده در سیر جهان گذرانیم هنوز


با خیال رخ زیبای تو ای راحت جان


فارغ از دیدن روی دگرانیم هنوز

                                                           دعا برای فرج امام زمان یادتون نره ...

ي يادگار عترت طاها، ظهور کن
 آرام جان زهره ي زهرا، ظهور کن
 از رخ بگير معجر غيبت، عزيز دل
 روشن ترين ستاره ي دنيا، ظهور کن
 عمري در انتظار نگاهت نشسته ايم
 اي تکسوار سينه ي سينا، ظهور کن
 اي آنکه عرش، بسته به پايت کمند خويش
 وي باده نوش ساغر ادني، ظهور کن
 هرگز بهانه از لب و خالي نجسته ايم
 "تنها" تويي بهانه ي دلها، ظهور کن
 محمد مهدي رافع

 

 ما را به يک کلاف نخ آقا قبول کن
 يـا ايّهـا العــزيز! أبانـا! قــبول کن
 آهي در اين بساط به غير از اميد نيست
 يـا نـااميدمــان ننـمـا يـا، قـبـول کن
 از يـاد بـرده ايم شمـا را پـدر! ولي
 اين کودک فراري خود را قبول کن
 رسم کريم نيست که گلچين کند، کريم!
 مـا را سَـوا نکـرده و يک جـا قـبول کن
 گر بي نوا و پست و حقيريم و رو سياه
 اما به جــان حضرت زهـرا قبـول کن
 گندم که نه، مقام شما بود لاجَرَم
 رمز هبوط آدم و حوّا، قـبول کن

 

                          نظر که نمیدین دعا یادتون نره ...

اي قبله ي نمازگذاران آسمان
اي خلق عالمت به سر سفره ميهمان
هجر تو کرده قامت اسلام را کمان
الغوث يا بن فاطمه الغوث الامان
عجل علي ظهورک يا صاحب الزمان
 اي روح دين حقيقت ايمان بيا بيا
اي جان جان و مصلح کل جهان بيا
تنها دميد عترت و قرآن بيا بيا
خورشيد تا به کي به پس ابرها نهان
عجل علي ظهورک يا صاحب الزمان
اي غائب از نگاه و چراغ دل همه
داغ فراغ تو شده داغ دل همه
گل کرده اين شراره به باغ دل همه
آه از جگر بر آمده آتش گرفته جان
عجل علي ظهورک يا صاحب الزمان
اي پر ز اشک چشم تو صحرا بيابيا
اي سينه سوز ناله زهراي بيا بيا
اي آرزوي زينب کبرا بيا بيا
تا چند سرو قامت دخت علي کمان
عجل علي ظهورک يا صاحب الزمان
مولا کنار چاه صدا مي زند تو را
زهرا به سوز و آه صدا مي زند تو را
زينب به قتلگاه صدا مي زند تو را
زخم عزيز فاطمه گويد به مرزبان
عجل علي ظهورک يا صاحب الزمان
 از قلب داغديده ندا مي رسد بيا
از ناله ي کشيده ندا مي رسد بيا
از حنجر بريده ندا مي رسد بيا
اي داغدار لعل لب و چوب خيزران
عجل علي ظهورک يا صاحب الزمان
 تا کي ز ديده اشک نشانيم سيدي
تا کي در انتظار بمانيم سيدي
تا کي دعاي ندبه بخوانيم سيدي
تا کي سر بريده ي جد تو بر سنان
عجل علي ظهورک يا صاحب الزمان
ياران دعا کنيد که دلدار مي رسد
خورشيد از درون شب تار مي رسد
صبح ظهور و وصل رخ يار مي رسد
ميثم بريز اشک و دعاي فرج بخوان

حاج غلامرضا سازگار

                                   نظر و دعا یادتون نره  ...

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري

کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي

اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟

برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما

کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت

کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

 

برای دانلود به ادامه مطلب برید ...

الا که راز خدايي، خدا کند که بيايي
 تو نور غيب نمايي، خدا کند که بيايي
 شب فراق تو جانا خدا کند به سرآيد
 سرآيد و تو برآيي، خدا کند که بيايي
 دمي که بي تو سر آيد خدا کند که نيايد
 الا که هستي مايي، خدا کند که بيايي
 فسرده غنچه گلها فتاده عقده به دلها
 تو دست عقده گشايي، خدا کند که بيايي
 ز چهره پرده بر افکن به ظلم شعله در افکن
 تو دست عدل خدايي، خدا کند که بيايي
 نظام هر دو جهاني امام عصر و زماني
 يگانه راهنمايي، خدا کند که بيايي
 تو مشعري عرفاتي، تو زمزمي تو فراتي
 تو رمز آب بقايي، خدا کند که بيايي
 دل مدينه شکسته حرم به راه نشسته
 تو مروه اي تو صفايي، خدا کند که بيايي
 به سينه ها تو سروري به ديده ها همه نوري
 به دردها تو دوايي، خدا کند که بيايي
 ترا به حضرت زهرا، بيا ز غيبت کبري
 دگر بس است جدايي، خدا کند که بيايي

عصر يك جمعه دلگير دلم گفت بگويم

كه چرا عشق به انسان نرسيدست

 و‎ ‎چرا‎ ‎آب به گلدان نرسيدست

 و‎ ‎هنوزم كه هنوزست غم عشق به پايان نرسيدست

 بگو حافظ دل خسته ز‎ ‎شيراز‎ ‎بيايد‎ ‎بنويسد

كه هنوزم كه هنوزست چرا‎ ‎يوسف گمگشته به كنعان نرسيدست

 و چرا كلبه احزان به گلستان نرسيدست

 و عصر اين جمعه دلگير‎ ‎وجود‎ ‎تو ‎كنار‎ ‎دل هر بيدل آشفته شود حس

 تو كجايي گل نرگس(عج)؟

از بیم مرگ نیست که سرداده ام فغان

بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن استدستم نمی رسد که دل از سینه برکنم

باری علاج شکر گریبان دریدن است

خورشید من برآی که وقت دمیدن است

مرغ نگه در آرزوی پرکشیدن است

هرگل دراین چمن که سزاوار دیدن است

تقدیر قصه دل من ناشنیدن است

آن را که لب به جام هوس گشت آشنا

روزی (امین) سزا لب حسرت گزیدن است.

آمد بهار و قسمت عالم نشد بهار !!

آئینه ها کدر شده ، امروز بی نگار

امروز هم نیامده با توسنی ز شرق

آن واقعی ترین بهار ! مهر کردگار

امروز هم گذشت و ثانیه ها گم شدند زود

امروز هم گذشت و ندیدیم روی یار !!

اشک بهار هم بهانه دیدار او کند ...

کی می دمد ز کوی عاطفه ها خنده نگار ؟؟

امروز هم شکست بغض عدالت ... زبی کسی

سخت است این همه تلخی و این شرار!!

سخت است بی وجود عادل قائم، حیات عشق !!

سخت است این تباهی و ظلمت به روزگار!!

سخت است پوچی عالم ، سقوط عشق ...!!

سخت است دوری و هجران بی شمار

سخت است اینکه بگویند : «پارسا»

السلام علیک یا ابا صالح المهدی

بهارم با گل نرگس بهار است

که مهتاب شب و شمس نهار است

همه بوی خوش نسرین و سنبل

یقین از عطر آن یکتا سوار است

به فرمانش همه عالم مطیعند

که گیتی / حلقه ای در دست یار است

جهان وا می شود چون غنچه ی گل

چو بیند جان هستی / آن نگار است

دل هر شیعه از شوق زیارت

چو یاس و سوسن و سرو و چنار است

الهی حضرتش آید بهاری

که با رویش بهار اندر بهار است

اللهم عجل لولیک الفرج

دل را ز بی خودی سر از خود رمیدن است
جان را هوای از قفس تن پریدن است

از بیم مرگ نیست كه سرداده ام فغان
بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن است

دستم نمی رسد كه دل از سینه بركنم
باری علاج شكر گریبان دریدن است

شامم سیه تر است ز گیسوی سركشت
خورشید من برآی كه وقت دمیدن است

سوی تو این خلاصه گلزار زندگی
مرغ نگه در آرزوی پركشیدن است

بگرفت آب و رنگ زفیض حضور تو
هرگل در این چمن كه سزاوار دیدن است

با اهل درد شرح غم خود نمی كنم
تقدیر قصه دل من ناشنیدن است

آن را كه لب به دام هوس گشت آشنا
روزی (امین) سزا لب حسرت گزیدن است

منبع:وبلاگ ثقلین

روز نوروز من آن است که آید خبرت

یوسف گمشده ام بی تو دلم یکجا نیست

روز عیدم رسد آن لحظه که رویت بینم

بی تو امروز نه عید است و مرا فردا نیست

روز عیدم رسد آن دم که ظهورت برسد

در شب غیبت تو حال دلم احیا نیست

نوبهارم رسد آن دم که تو آیی ز سفر

هر طرف می نگرم بی تو که خوش سیما نیست

تا نیایی نکنم میل در و دشت و دمن

جز تو در این دل شوریده من غوغا نیست

جز تمنای تو در دیده من نیست دگر

خواهشی جز تو و وصل تو مرا آقا نیست

وبگاه اشعار مهدوی