((-------«امام منجی»-------))

از بیم مرگ نیست که سرداده ام فغان

بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن استدستم نمی رسد که دل از سینه برکنم

باری علاج شکر گریبان دریدن است

خورشید من برآی که وقت دمیدن است

مرغ نگه در آرزوی پرکشیدن است

هرگل دراین چمن که سزاوار دیدن است

تقدیر قصه دل من ناشنیدن است

آن را که لب به جام هوس گشت آشنا

روزی (امین) سزا لب حسرت گزیدن است.

السلام علیک یا ابا صالح المهدی

بهارم با گل نرگس بهار است

که مهتاب شب و شمس نهار است

همه بوی خوش نسرین و سنبل

یقین از عطر آن یکتا سوار است

به فرمانش همه عالم مطیعند

که گیتی / حلقه ای در دست یار است

جهان وا می شود چون غنچه ی گل

چو بیند جان هستی / آن نگار است

دل هر شیعه از شوق زیارت

چو یاس و سوسن و سرو و چنار است

الهی حضرتش آید بهاری

که با رویش بهار اندر بهار است

اللهم عجل لولیک الفرج