((-------«امام منجی»-------))

هروقت دعوت می شد برای برنامه یا کلاس یا یکی از دوستانش می خواست باهاش قرار بزاره، یه نگاه به تقویمش می کرد و اگر اون زمان وقتش پر بود مودبانه معذرت میخواست: ببخشید تو اون زمان من وقتم پره یا ببخشید من یه قرار ملاقات مهم دارم و …
یک روز که حسابی از به تعویق انداختن نمازش ناراحت بود از خودش پرسید چرا من تمام برنامه های مهمم رو سرساعتشون انجام می دم اما نمازم رو نه! با اینکه مهم ترین قرار زندگی من با خالقم ساعات اذانه

حلقه ی گم شده ، یک جمله بود

از اون به بعد به هرکس و هر چیز که میخواست تو ساعت نماز اول وقت ، وقتشو بگیره محترمانه می گفت: ببخشید من یک قرار ملاقات خیلی مهم دارم!
وقتی موبایلش وقت نماز زنگ می زد، یا براش پیامک می رسید، بدون اینکه به صفحه اش نگاه کنه آروم همین جمله رو می گفت...
به تلویزیون وقتی یه برنامه ی جذاب داشت هم همین طور!
حتی کمی مانده به اذان صبح وقتی آلارم گوشیش به صدا در می آمد و او وسوسه می شد که بگه “فقط ده دقیقه دیگه بخوابم!” با قاطعیت به صاحب اون وسوسه می گفت: نه! من یه قرار خیلی مهم دارم
حالا تمام نمازهاش اول وقت شده بود.

در این پست پاسخ یک سری از سوالات که برای بسیاری از افراد در مورد نماز به وجود میاد رو طبق نظر حضرت آقای خامنه ای(مدظله العالی) براتون گذاشتم برخی از سوالات عبارتند از :
س 458: نمازی که قرائت آن بلند خوانده نشده باشد، چه حکمی دارد؟
س 459: آیا اگر قصد خواندن قضای نماز صبح را داشته باشیم باید آن را بلند بخوانیم یا آهسته؟
س 460: می‏دانیم که یک رکعت از نماز متشکل از نیت، تکبیرةالاحرام، حمد، سوره، رکوع و سجده است، و از طرف دیگر در نماز ظهر و عصر و رکعت سوم نماز مغرب و رکعت سوم و چهارم نماز عشا آهسته خواندن واجب است. ولی در نماز جماعتی که از رادیو و تلویزیون مستقیماً پخش می‏کنند، مشاهده می‏شود که امام جماعت ذکر رکوع و سجده رکعت سوم را بلند می‏خواند. با توجه به اینکه آن رکوع و سجده دو جزء رکعتی هستند که آهسته خواندن در آن واجب است، این مسأله چه حکمی دارد؟
س 461: اگر شخص بخواهد علاوه بر هفده رکعت نماز واجب روزانه، هفده رکعت نماز قضاء احتیاطی هم بخواند، آیا قرائت دو رکعت اول و دوم نمازهای صبح و مغرب و عشا را باید بلند بخواند یا آهسته؟
س 462: می‏دانیم که کلمه «صلاة» به حرف «تاء» ختم می‏شود ولی در اذان «حیّ علی الصلاة» با «هاء» گفته می‏شود، آیا این صحیح است؟
س 464: آیا صحیح است که نمازگزار هنگام خواندن «غیر المغضوب علیهم» آن را بدون عطف فوری، با وقف بخواند و سپس «ولا الضالین» را قرائت نماید؟ آیا در تشهد وقف بر «محمد»(صلی الله علیه وآله) در جمله «اللهّم صلّ علی محمد» و سپس قرائت عبارت «آل محمد» صحیح است؟
وکلی سوال عمومی و رایج دیگه که میتونید همراه با جواب هاشون در ادامه مطلب مطالعه کنید...

اولین و مهمترین سوال روز قیامت چیست؟

 امام صادق (ع) فرمود: نخستین چیزی که در روز قیامت بنده برای آن مورد حسابکشی قرار میگیرد و به آن رسیدگی میکنند نماز است ، اگر نماز پذیرفته شد، سایر اعمالش نیز به تفضل (از او) پذیرفته میشود، و هرگاه نماز مقبول نیفتاد و به بنده بازگردانده شد باقی اعمالش نیز مردود و باز گردانده خواهد شد.

  من لایحضرالفقیه جلد 1 صفحه 310

به گزارش عصر هامون، البته همیشه در نظر داشته باشید که این روزها فیلتر شکن های تقلبی و نوظهور زیادی وجود داره که بسیار مخرب هستند و سیستم شما رو به هم می ریزند و به هدفی هم که دارید نمی رسید و بجای اینکه فیلتر شکنی بکنند برای انسان فیلتر درست می کنند. حتماً حتماً دانلود کند...

برای دانلود به ادامه مطلب برید ...

هروقت دعوت می شد برای برنامه یا کلاس یا یکی از دوستانش می خواست باهاش قرار بزاره، یه نگاه به تقویمش می کرد و اگر اون زمان وقتش پر بود مودبانه معذرت میخواست: ببخشید تو اون زمان من وقتم پره یا ببخشید من یه قرار ملاقات مهم دارم و …

منطقه قبا در فاصله شش كيلومترى جنوب مسجدالنبى(صلى الله عليه وآله) واقع است و از نقاط خوش آب و هوا و از مناطق زراعى و پر آب اطراف مدينه به شمار مى آيد. به همين دليل نخلستان هاى زيادى در قبا وجود داشته و دارد. مردم اين منطقه، كه به نام طايفه بنو عمرو بن عوف شناخته مى شدند، به دليل واقع شدن قبا در جنوب شهر مدينه و در واقع سر راه مكه به مدينه، نخستين استقبال كنندگان از مهاجرين و نيز شخص رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در وقت هجرت بودند...

...به ادامه مطلب بروید

نماز جماعت از جمله اعمالیست که در قرآن و روایات معصومین به آن سفارش شده است. مانند آيه ۴۳ سوره بقره:  وَ‌أَقِيمُوا الصَّلَوةَ وَ‌ءَاتُوا الزَّكَوةَ وَ‌ارْكَعُوا مَعَ الرَّ‌كِعِينَ ( و نماز را به پاى داريد و زكات را بدهيد و با ركوع كنندگان ركوع كنيد) که با کمی تامل در این آیه می توان دریافت، امر به رکوع کردن با دیگران دلیلی بر به جماعت خواندن نماز است. در ابتدای آیه نیز خداوند به جای " خواندن " نماز، از " به پا داشتن" استفاده کرده است که از این نکته می توان دریافت، علاوه بر وظیفه نماز خواندن، برپایی آن در جامعه و بین افراد نیز سفارش شده است. از طرفی برپایی نماز، علاوه بر خواندن اذکار، مفهوم برپایی ارکان مهم آن نیز بوده است که مهمترین آن توجه و حضور قلبی در پیشگاه خداوند است. نتیجه ی این گونه برپایی، تاثیر مثبت در روح و جان آدمی است.

 در بین روایات نیز موارد بسیاری دیده می شود که در موضوع ثواب آن می توان به این روایت اشاره کرد: اگر يك نفر به امام جماعت اقتدا كند، هر ركعت از نماز آنان، ثواب صد و پنجاه نماز دارد و اگر دو نفر اقتدا كنند هر ركعتى ثواب ششصد نماز دارد و هر چه بيشتر شوند، ثواب نمازشان بيشتر مى‌شود تا به ده نفر برسند وقتى عدّه آنان از ده نفر گذشت، اگر تمام آسمان‌ها كاغذ و درياها مركب و درخت‌ها قلم و جن و انس و فرشتگان نويسنده شوند، نمى‌توانند ثواب يك ركعت را بنويسند.( محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج۸۵، ص۱۴; توضيح المسائل مراجع، ج۱، ص۷۹۵، مسئله ۱۳۹۹)...(به ادامه مطلب بروید...)

دار الافتای شرعی مصر در فتوایی استفاده از قرآن کریم یا اذان به عنوان آهنگ تلفن همراه را حرام اعلام کرد.
در این فتوا آمده است: قرآن کریم، کلام خداوند متعال است که باید مورد احترام و تجلیل قرار گیرد، همانگونه که قرار دادن سایر کتابها بر روی قرآن جایز نیست.
دارالافتای مصر تأکید کرد: کلام خداوند بر همه کلامها برتری دارد و استفاده از این کلام به عنوان آهنگ تلفن همراه زیبنده نیست و به دور از ادب به شمار می آید.
این فتوا می افزاید: قرآن کریم برای عبادت و تلاوت نازل شده است، نه اینکه برای اموری مورد استفاده قرار گیرد که در شأن آن نیست.
دارالافتای مصر با اشاره به اینکه در هنگام پاسخ دادن به تلفن همراه به آیات قرآنی توجه نمی شود از این امر به عنوان عاملی برای کم ارزش شمردن قرآن یاد کرد. 
در ادامه این فتوا آمده است که حکم اذان نیز همانند قرآن به شمار می آید، زیرا اذان به معنای اعلام وقت نماز است در حالی که تلاوت اذان در هنگام تماس با تلفن همراه در وقتی به جز وقت نماز استفاده می شود.

عبادت یعنی هر عملی که برای رضای خدا و در راه خدا انجام شود. باید بدانیم عبادت فقط نماز نیست بلکه نماز زیباترین تجلیگاه آن است. اما برای انجام عبادت لازم است که بدانیم خداوند چه اعمالی را به عنوان عبادت از بندگانش می پذیرد .برای یافتن پاسخ آن باید اخلاص، اتقان، اعتدال، استمرار، نشاط و تعمیم در اعمال را به عنوان برخی از ویژگی های عبادت در خود تقویت کنیم . در ادامه به شرح مختصری از این ویژگی ها اشاره ای خواهیم کرد.

اخلاص در عمل
اولین ویژگی و شرط پذیرفته شدن عبادت، اخلاص است. چیزی که عبادت را ماندنی می کند برای خدا بودن آن است. پس درعمل، کثرت مهم نیست بلکه کیفیت مهم است. البته باید توجه داشتکه  کثرت پلی بصورت کیفیت است.
علامه طباطبایی می فرمود: اخلاص اکسیری است که مس وجود را طلا می کند.
ممکن است داشتن اخلاص در کارها سخت به نظر بیاید اما باید فکر و مبنا انسان در شروع هر کاری باشد که کار را برای خدا انجام دهد. به طور مثال اگر جوانی نماز می خواند، بخاطر پدر یا مادر نخواند بلکه بخاطر خدا بخواند.
یکی دیگر از راههای اخلاص، انجام اعمال نامحسوس است. یعنی اگر انسان مخفیانه به کسی کمک کرد و پیش خودش گفت که این کار خیلی بزرگ نیست، این اخلاص در صدقه می شود .

اتقان در عمل
اتقان به معنای محکم و مصمم بودن در کارهاست البته محکم بودن به معنای وسواس داشتن نیست، بلکه محکم بودن یعنی دقیق بودن، حق مطلب را ادا کردن و کم نگذاشتن. اتقان در هر کاری لازم است ولی نباید منتهی به وسواس بشود.
در روایات آمده است که رسول خدا جنازه ای را دفن می کردندا .صحاب داشتند می رفتند که پیامبر آنها را صدا زد و فرمود که بیایید این قبر را محکم کنید. آنها گفتند که مرده فرار نمی کند ولی پیامبر فرمود: خدا دوست دارد که کار را محکم انجام بدهیم.
آیت الله مرعشی تندترین نماز را در قم می خواندند و الفاظ را به خوبی ادا می کردند. در نتیجه استحکام در نماز به معنی خوب ادا کردن کلمات نماز است نه طولانی کردن آن.

اعتدال در عمل
منظور از اعتدال میانه روی در کارهاست به این معنا که در کارها باید طوری انجام شود که جوانب مختلف آنها دیده شود. در نتیجه می توان گفت که اعتدال یعنی هر کاری، هر چیزی در جای خودش .
در انجام عبادت هم باید اعتدال را رعایت کرد. یکی از اصحاب پبامبر تمام روزها را روزه می گرفت و تمام شب ها عبادت می کرد و به زن و بچه اش نمی رسید، این خبر به پیامبر رسید. پیامبر سلمان فارسی را نزد او فرستاد تا مواظب او باشد که تمام شب را نماز نخواند و تمام روزها را روزه نگیرد. پیامبر فرمود :خدا به عمل کم هم راضی می شود و مومن باید ساعات زندگی اش را تقسیم کند.
امام خمینی به طلبه های می گفتند که وقتی با خانواده به تفریح می روید با خودتان کتاب نبرید زیرا محل خواندن کتاب در منزل است نه در مسافرت.

دوام و استمرار در عمل
امام صادق(ع) می فرماید: بهترین عمل این است که مستمر باشد حتی اگر کم باشد.
استمرار در عبادت نتیجه ی تربیتی دارد و به صورت ناخوداگاه برنامه ای منظم را به ذهن فرد تزریق می کند. در انجام عبادات نیز باید استمرار داشت. مثلا خوب است که انسان هر روز نمازش را سر اذان بخواند زیرا اگر عبادت منظم نباشد روح بهم می ریزد.
امام خمینی آنقدر کارشان دقیق بودند که اگر از پسرشان که در بیرون از خانه بود سوال می کردند که امام دارد چکار می کند ایشان می دانستند.
یک راننده تاکسی هم می تواند برنامه ریزی کند که از ساعت هشت تا دوازده ظهر را برای کار و از دوازده تا یک بعد از ظهر را برای وقت نماز و ناهار بگذارد و ... البته ممکن است که استثنائاتی هم باشد.  خوب است که ما عادت کنیم که همیشه عبادات را از روی برنامه ای منظم و به طور مستمر انجام دهیم، مثلا هر روز صدقه بدهیم و ذکری را بخوانیم.

نشاط و شادابی در عمل
عبادت با بی حالی، کِسل آور می شود. باید با فکر کردن به معانی عبادت و آثار عبادت، نشاط و امید و انگیزه را در خود احیا کنیم. اگر انسان نشاط داشته باشد احساس خستگی نمی کند و گذشت زمان را احساس نمی کند.
امام سجاد(ع) می فرماید: خدایا به من نشاط بده و مرا مبتلا به سستی درعبادت نکن.
عوامل بوجود آمدن نشاط شناخت ،معرفت و توجه به معانی است. در صورتی که خسته هستید می توانید دنبال عبادت مستحب نروید. اما عبادات واجب را باید انجام بدهید. پس ما باید نشاط را ایجاد کنیم نه اینکه بگوییم چون نشاط نداریم عبادت را انجام ندهیم .

تعمیم دادن عمل
باید سعی کنیم که در عبادت یک سویه ی نگاه نکنیم. یعنی فردی که نماز را اول وقت می خواند نباید در رسیدگی به همسایه خود کوتاهی کند. مثلا خوب است که انسان در عمرش حداقل دو بار به یتیم کمک کند تا زمانی که در قیامت می گویند: چه کسانی به فقرا کمک کرده اند، او بتواند بگوید که من دوبار به فقرا کمک کرده ام.
مثلا ممکن است فردی با خریدن چند آجر در ساخت یک مسجد شرکت کند یا حتی با کارگری کردن در ساخت آن شرکت کند. پس در عبادت باید انسان انگیزه ورود به هر کاری داشته باشد. بعضی ها پنجاه بار به زیارت اما رضا(ع) می روند ولی یک بار هم به زیارت گاه نزدیک منزل شان نمی روند، این اشتباه است. باید درعبادت نگاه فراگیر داشته باشیم.

مردی صبح زود از خواب بیدار شد تا نمازش را در مسجد بخواند. لباس پوشید و راهی خانه خدا شد. در راه به مسجد، مرد زمین خورد و لباسهایش کثیف شد. او بلند شد، خودش را پاک کرد و به خانه برگشت.

مرد لباسهایش را عوض کرد و دوباره راهی خانه خدا شد. در راه به مسجد و در همان نقطه مجدداً زمین خورد!

او دوباره بلند شد، خودش را پاک کرد و به خانه برگشت. یک بار دیگر لباسهایش را عوض کرد و راهی خانه خدا شد.

در راه به مسجد، با مردی که چراغ در دست داشت برخورد کرد و نامش را پرسید. مرد پاسخ داد: (( من دیدم شما در راه به مسجد دو بار به زمین افتادید.))، از این رو چراغ آوردم تا بتوانم راهتان را روشن کنم. مرد اول از او بطور فراوان تشکر می کند و هر دو راهشان را به طرف مسجد ادامه می دهند.

همین که به مسجد رسیدند، مرد اول از مرد چراغ بدست در خواست می کند تا به مسجد وارد شود و با او نماز بخواند. مرد دوم از رفتن به داخل مسجد خودداری می کند.

مرد اول درخواستش را دوبار دیگر تکرار می کند و مجدداً همان جواب را می شنود. مرد اول سوال می کند که چرا او نمی خواهد وارد مسجد شود و نماز بخواند؟؟

مرد دوم پاسخ داد: ((من شیطان هستم.)) مرد اول با شنیدن این جواب جا خورد. شیطان در ادامه توضیح می دهد:

((من شما را در راه به مسجد دیدم و این من بودم که باعث زمین خوردن شما شدم.)) وقتی شما به خانه رفتید، خودتان را تمیز کردید و به راهمان به مسجد برگشتید، خدا همه گناهان شما را بخشید. من برای بار دوم باعث زمین خوردن شما شدم و حتی آن هم شما را تشویق به ماندن در خانه نکرد، بلکه بیشتر به راه مسجد برگشتید. به خاطر آن، خدا همه گناهان افراد خانواده ات را بخشید…

من ترسیدم که اگر یک بار دیگر باعث زمین خوردن شما بشوم، آنگاه خدا گناهان افراد دهکده تان را خواهد بخشید. بنا براین، من سالم رسیدن شما را به خانه خدا (مسجد) مطمئن ساختم…

مردی صبح زود از خواب بیدار شد تا نمازش را در مسجد بخواند. لباس پوشید و راهی خانه خدا شد. در راه به مسجد، مرد زمین خورد و لباسهایش کثیف شد. او بلند شد، خودش را پاک کرد و به خانه برگشت.

مرد لباسهایش را عوض کرد و دوباره راهی خانه خدا شد. در راه به مسجد و در همان نقطه مجدداً زمین خورد!

او دوباره بلند شد، خودش را پاک کرد و به خانه برگشت. یک بار دیگر لباسهایش را عوض کرد و راهی خانه خدا شد.

در راه به مسجد، با مردی که چراغ در دست داشت برخورد کرد و نامش را پرسید. مرد پاسخ داد: (( من دیدم شما در راه به مسجد دو بار به زمین افتادید.))، از این رو چراغ آوردم تا بتوانم راهتان را روشن کنم. مرد اول از او بطور فراوان تشکر می کند و هر دو راهشان را به طرف مسجد ادامه می دهند.

همین که به مسجد رسیدند، مرد اول از مرد چراغ بدست در خواست می کند تا به مسجد وارد شود و با او نماز بخواند. مرد دوم از رفتن به داخل مسجد خودداری می کند.

مرد اول درخواستش را دوبار دیگر تکرار می کند و مجدداً همان جواب را می شنود. مرد اول سوال می کند که چرا او نمی خواهد وارد مسجد شود و نماز بخواند؟؟

مرد دوم پاسخ داد: ((من شیطان هستم.)) مرد اول با شنیدن این جواب جا خورد. شیطان در ادامه توضیح می دهد:

((من شما را در راه به مسجد دیدم و این من بودم که باعث زمین خوردن شما شدم.)) وقتی شما به خانه رفتید، خودتان را تمیز کردید و به راهمان به مسجد برگشتید، خدا همه گناهان شما را بخشید. من برای بار دوم باعث زمین خوردن شما شدم و حتی آن هم شما را تشویق به ماندن در خانه نکرد، بلکه بیشتر به راه مسجد برگشتید. به خاطر آن، خدا همه گناهان افراد خانواده ات را بخشید…

من ترسیدم که اگر یک بار دیگر باعث زمین خوردن شما بشوم، آنگاه خدا گناهان افراد دهکده تان را خواهد بخشید. بنا براین، من سالم رسیدن شما را به خانه خدا (مسجد) مطمئن ساختم…

 

شکی نیست که بی اعتنایی به نماز گناهی است بزرگ. بنابراین شناسایی مصادیق این تحقیر ناپسند، مقدمه‌ پرهیز از این عصیان نابخشودنی است. عناوین زیر از مصادیق سبک شمردن نماز است.

الف) تأخیر نماز: امام صادق ـ علیه السلام ـ در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی قرآن، که در ارتباط با مذمت بی اعتنایی به نماز نازل گردیده است[۱] می‏فرماید:»تاخیر الصّلاه عن اوّل وقتها لغیر عذرٍ»[۲]مراد از بی اعتنایی به نماز، «تأخیر آن از اول وقت بدون عذر است.»البته روشن است که مراد از عذر، ضرورتی است که بصورت اورژانسی پیش آید و قابل تأخیر نباشد و الاّ باید به کار گفت نماز دارم نه به نماز بگوییم کار دارم...