((-------«امام منجی»-------))

یکی از واجباتی که اسلام توجه خاصی به آن دارد وهیچ گونه سستی درمورد آن مورد قبول نیست مسئله نماز است  به طوری که گا هی تارک آن در ردیف کفار قرار می گیرد حضرت صادق علیه السلام در حدیثی می فرماید :

عن الإمامُ الصّادقُ عليه‏السلام

لَمّا سُئلَ عن عِلَّةِ تَسمِيَةِ تارِكِ الصَّلاةِ كافِرا دونَ الزّانى: لأِنَّ الزانيَ وما أشبَهَهُ إنَّما يَعمَلُ ذلكَ لِمَكانِ الشَّهوَةِ لأ نّها تَغلِبُهُ ، وتارِكَ الصَّلاةِ لا يَترُكُها إلاّ استِخفافا بها .

امام صادق عليه‏السلام

- در پاسخ به اين پرسش كه چرا بى ‏نماز ، كافر خوانده مى ‏شود اما زناكار ، نه- : چون كسى كه زنا و امثال اين كار را مى‏ كند بر اثر غلبه شهوت دست به اين كارها مى ‏زند امّا بى ‏نماز ، نماز را ترك نمى‏ كند ، مگر از روى سبك شمردن و بى‏ اعتنايى بدان ).علل الشرائع : 339 / 1 منتخب ميزان الحكمة : 328 )

از این روایت میزان توجه ونگاه دین به ارزش نماز استفاده می شود که کوچک ترین بی توجهی به نماز مورد قبول نیست.

عبادت یعنی هر عملی که برای رضای خدا و در راه خدا انجام شود. باید بدانیم عبادت فقط نماز نیست بلکه نماز زیباترین تجلیگاه آن است. اما برای انجام عبادت لازم است که بدانیم خداوند چه اعمالی را به عنوان عبادت از بندگانش می پذیرد .برای یافتن پاسخ آن باید اخلاص، اتقان، اعتدال، استمرار، نشاط و تعمیم در اعمال را به عنوان برخی از ویژگی های عبادت در خود تقویت کنیم . در ادامه به شرح مختصری از این ویژگی ها اشاره ای خواهیم کرد.

اخلاص در عمل
اولین ویژگی و شرط پذیرفته شدن عبادت، اخلاص است. چیزی که عبادت را ماندنی می کند برای خدا بودن آن است. پس درعمل، کثرت مهم نیست بلکه کیفیت مهم است. البته باید توجه داشتکه  کثرت پلی بصورت کیفیت است.
علامه طباطبایی می فرمود: اخلاص اکسیری است که مس وجود را طلا می کند.
ممکن است داشتن اخلاص در کارها سخت به نظر بیاید اما باید فکر و مبنا انسان در شروع هر کاری باشد که کار را برای خدا انجام دهد. به طور مثال اگر جوانی نماز می خواند، بخاطر پدر یا مادر نخواند بلکه بخاطر خدا بخواند.
یکی دیگر از راههای اخلاص، انجام اعمال نامحسوس است. یعنی اگر انسان مخفیانه به کسی کمک کرد و پیش خودش گفت که این کار خیلی بزرگ نیست، این اخلاص در صدقه می شود .

اتقان در عمل
اتقان به معنای محکم و مصمم بودن در کارهاست البته محکم بودن به معنای وسواس داشتن نیست، بلکه محکم بودن یعنی دقیق بودن، حق مطلب را ادا کردن و کم نگذاشتن. اتقان در هر کاری لازم است ولی نباید منتهی به وسواس بشود.
در روایات آمده است که رسول خدا جنازه ای را دفن می کردندا .صحاب داشتند می رفتند که پیامبر آنها را صدا زد و فرمود که بیایید این قبر را محکم کنید. آنها گفتند که مرده فرار نمی کند ولی پیامبر فرمود: خدا دوست دارد که کار را محکم انجام بدهیم.
آیت الله مرعشی تندترین نماز را در قم می خواندند و الفاظ را به خوبی ادا می کردند. در نتیجه استحکام در نماز به معنی خوب ادا کردن کلمات نماز است نه طولانی کردن آن.

اعتدال در عمل
منظور از اعتدال میانه روی در کارهاست به این معنا که در کارها باید طوری انجام شود که جوانب مختلف آنها دیده شود. در نتیجه می توان گفت که اعتدال یعنی هر کاری، هر چیزی در جای خودش .
در انجام عبادت هم باید اعتدال را رعایت کرد. یکی از اصحاب پبامبر تمام روزها را روزه می گرفت و تمام شب ها عبادت می کرد و به زن و بچه اش نمی رسید، این خبر به پیامبر رسید. پیامبر سلمان فارسی را نزد او فرستاد تا مواظب او باشد که تمام شب را نماز نخواند و تمام روزها را روزه نگیرد. پیامبر فرمود :خدا به عمل کم هم راضی می شود و مومن باید ساعات زندگی اش را تقسیم کند.
امام خمینی به طلبه های می گفتند که وقتی با خانواده به تفریح می روید با خودتان کتاب نبرید زیرا محل خواندن کتاب در منزل است نه در مسافرت.

دوام و استمرار در عمل
امام صادق(ع) می فرماید: بهترین عمل این است که مستمر باشد حتی اگر کم باشد.
استمرار در عبادت نتیجه ی تربیتی دارد و به صورت ناخوداگاه برنامه ای منظم را به ذهن فرد تزریق می کند. در انجام عبادات نیز باید استمرار داشت. مثلا خوب است که انسان هر روز نمازش را سر اذان بخواند زیرا اگر عبادت منظم نباشد روح بهم می ریزد.
امام خمینی آنقدر کارشان دقیق بودند که اگر از پسرشان که در بیرون از خانه بود سوال می کردند که امام دارد چکار می کند ایشان می دانستند.
یک راننده تاکسی هم می تواند برنامه ریزی کند که از ساعت هشت تا دوازده ظهر را برای کار و از دوازده تا یک بعد از ظهر را برای وقت نماز و ناهار بگذارد و ... البته ممکن است که استثنائاتی هم باشد.  خوب است که ما عادت کنیم که همیشه عبادات را از روی برنامه ای منظم و به طور مستمر انجام دهیم، مثلا هر روز صدقه بدهیم و ذکری را بخوانیم.

نشاط و شادابی در عمل
عبادت با بی حالی، کِسل آور می شود. باید با فکر کردن به معانی عبادت و آثار عبادت، نشاط و امید و انگیزه را در خود احیا کنیم. اگر انسان نشاط داشته باشد احساس خستگی نمی کند و گذشت زمان را احساس نمی کند.
امام سجاد(ع) می فرماید: خدایا به من نشاط بده و مرا مبتلا به سستی درعبادت نکن.
عوامل بوجود آمدن نشاط شناخت ،معرفت و توجه به معانی است. در صورتی که خسته هستید می توانید دنبال عبادت مستحب نروید. اما عبادات واجب را باید انجام بدهید. پس ما باید نشاط را ایجاد کنیم نه اینکه بگوییم چون نشاط نداریم عبادت را انجام ندهیم .

تعمیم دادن عمل
باید سعی کنیم که در عبادت یک سویه ی نگاه نکنیم. یعنی فردی که نماز را اول وقت می خواند نباید در رسیدگی به همسایه خود کوتاهی کند. مثلا خوب است که انسان در عمرش حداقل دو بار به یتیم کمک کند تا زمانی که در قیامت می گویند: چه کسانی به فقرا کمک کرده اند، او بتواند بگوید که من دوبار به فقرا کمک کرده ام.
مثلا ممکن است فردی با خریدن چند آجر در ساخت یک مسجد شرکت کند یا حتی با کارگری کردن در ساخت آن شرکت کند. پس در عبادت باید انسان انگیزه ورود به هر کاری داشته باشد. بعضی ها پنجاه بار به زیارت اما رضا(ع) می روند ولی یک بار هم به زیارت گاه نزدیک منزل شان نمی روند، این اشتباه است. باید درعبادت نگاه فراگیر داشته باشیم.