((-------«امام منجی»-------))

در نگاهی سطحی به عکسهای  با حال و “ناستالجیک” که از شادیها و آزادیهای دوران پهلوی برامون باقی مونده، بسیاری (بعد از تاسف) ممکن است تعجب کنیم که چرا با همۀ ابرازهای هنری، آزادیهای آموزشی، اجتماعی و غیر-سیاسی، با وجود قوانینی مثل حمایت خانواده، تساویِ حقوق زنان، آزادی ادیان، آزادی کسب و کار و تجارت، با وجود روابط خوب (حتی در ظاهر افتخارآمیز) بین المللی و با همۀ بدست آورده های صنعتی و اقتصادی، چرا مردم ما در آخر دهۀ ۱۳۵۰ تصمیم گرفتند که بجز عوض کردن رژیم راه دیگری برای نجات خود ندارند؟ این سوال مهمتر میشود وقتیکه خودمان را با دیگرانی (مثل کرۀ جنوبی) مقایسه میکنیم که همزمان با ما (در دهه های۱۳۳۰ و ۱۳۴۰) شروع به صنعتی و مدرنیزه شدن کردند، ولی، همانطور که میبینید، نتایجی بسیار متفاوت بدست دادند.

اگر چه یک زلزله قوی (یا هرگونه بلای طبیعی) اگر از درجه یا شدت بخصوصی بگذرد، هیچ ترفند یا تکنولوژی که تا کنون بشر ساخته است نمیتواند او را از صدماتش حفظ کند، ولی چون امید ما انسانها همیشه رحم الاهی در اضائ تلاش و در نتیجه رسیدن به برکت شیرین است، میخواستم که دعوتتان کنم که اگر مایلید به این آمار توجهی بکنید:

- در سال ۱۲۸۵/ ۱۹۰۶ در شمال کالیفرنیا یک زلزله ۸ .۷  باعث کشته شدن ۳۰۰۰ نفر شد.

- سه سال بعد در ۱۲۸۸  در بروجرد یک زلزله ۷.۳ درجه باعث کشته شدن  ۶۰۰۰ انسان شد.

- بعد از چند زلزله غمانگیز و مخرب دیگر (مانند زلزله ۷.۱ بوئین زهرا که  ۱۲۲۲۵ نفر را زیر آوار کشت)، شصدونه سال گذشت و در ۱۳۵۷ زلزله  ۷.۸ درجه ای تبس ۱۵۰۰۰ کشته داد.

- ولی بعد از گذشت نزدیک همان مدت زمان، (در سال  ۱۳۵۰/ ۱۹۷۱) در زلزله ۶.۶ درجه ای در جنوب کالیفرنیا فقط ۶۲ نفر کشته شدند...

برای کار-افزائی در یک جامعه، باید بازار تقاضا برای نتیجه کار، برای کالا و سرویس، برای مدرک، استعداد یا خبرگی افراد آن جامعه وجود داشته باشد  –  بیکاری، کم کاری و تداوم نداشتن کار و شغل و در نتیجه دنبال پیداکردن راههائی برای کار-افزائی بودن مسلما در راس فکر اغلب ما است.  برای شروع به باز کردن این بحث میخواستم ازتون بخواهم که دو چیز رو در نظر بگیرید: چه مدرک، خبرگی، استعداد یا سرمایه ای در اختیار دارید برای عرضه کردن به بازار تقاضا؟  و، در عرض هفته یا دو سال گذشته چه کالاها یا خدماتی خریده اید؟ مثلا انواع خوراک یا میوه، پوشاک، وسائل ساختمانی یا فنی، ماشین، کامپیوتر، چسب و زنگ، وسائل الکترونیکی، خرت و پرتهای دیجیتالی، لوازم آرایش، محصولات شستشو و نظافت، کالاها و خدمات برای خودتون و بروبچه ها یا کتابهای ترجمه شده و غیره؟

تجربه ی زندگی و علم فیزیک این واقعیت را به ما نشان داده است که همیشه در مقابل هر نیرو یا تلاشی یک نیرو و تلاش متقابل وجود دارد. از جمله همیشه نیروهائی وجود داشته و دارند که فلسفه، اهداف، روشها و نیتشان با آنچه ما در نظر داریم فرق میکند. مثلا بعضی از انسانها، کشورها، ارگانها و شرکتهای قدرتمند هستند که به فلسفه "کمبود" اعتقاد دارند و سیاستها و روابط خود را بر اساس آن تنظیم میکنند. کمبود به دو معنی: 1- اعتقاد دارند که منابع (منابع خام، آب، بازار تقاضا، قدرت و غیره) متناهی و محدود هستند، و اگر اکثریت (برای رسیدن به زندگئی متوسط برای خود و خانواده شان) به این منابع برسند، سهم خودشان شایان نخواهد بود و یا برای آنها چیزی باقی نخواهد ماند؛ پس سعی میکنند که پاهای بقیه را بشکنند که خودشان جلو بمانند. و 2- اعتقاد دارند که اگر اکثریت (برای بدست آوردن زندگی ئی متوسط) احتیاجات خود را بسازند یا تولید کنند، دیگر احتیاجی به چیزهائی که آنها ساخته یا میتوانند در آینده تولید کنند نخواهد بود؛ پس سعی میکنند که دستهای بقیه را بشکنند که خود سازنده بمانند.