درباره تعدد و تکثر نامزدهای انتخابات یازدهم ریاست جمهوری، نظرات مختلفی بیان شده است. در این بین مخالفان و موافقان بسیاری وارد عرصه اظهارنظر شده و درباره لزوم تعدد و یا عدم لزوم تکثر در شمار نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲، سخن گفته اند.

آنچه مسلم است در میان نخبگان سیاسی کشور، کمتر کسی است که رسماً موضعی محکم در برابر تعداد نامزدهای انتخاباتی گرفته و علناً تکثر آنها را خوب یا بد اعلام کند و بگوید که قصد کاهش یا افزایش تعداد آنهاست.

برخی افراد که عموماً از سوی اصلاح‌طلبان، وابسته و یا عضو جناح اصولگرا خوانده می‌شوند(۱)، کوشش کرده‌اند تا بدون جنجال برای کاهش تعداد کاندیداها تلاش کرده و اقدام به تشکیل ائتلاف‌هایی کنند که یک نوآوری سیاسی محسوب می‌شود. برخی افراد نیز مخالفت چندانی با تکثر کاندیداها نداشته و ترجیح‌داده‌اندخارج از سیستم ائتلاف عمل کنند. این افراد اگرچه ممکن است گاهی انتقاداتی به تعدد نامزدها وارد کنند اما ترجیح داده اند تا به‌ تنهایی و بدون تشکیل ائتلاف وارد عرصه رقابت شوند. رضایی، کوکبیان، لنکرانی و برخی دیگر از این دست افراد هستند...(به ادامه مطلب بروید...)