در يك نگاه كلي، مرور انتخابات در جمهوري اسلامي ايران نشان مي دهد برگزاري انتخابات به تنهايي با چالش هاي سياسي و امنيتي روبرو است و نمي شود بحران زا بودن انتخابات را ناديده گرفت، به تعبير ديگر انتخابات پتانسيل بالقوه اي براي وارد كردن كشور به بحران هاي سياسي و امنيتي و ... را به تنهايي با خود يدك مي كشد لكن اين كه بگوييم همواره در خلال برگزاري انتخابات چه قبل از روز انتخابات و چه بعد از آن، كشور دچار بحران مي شود، حرف غلطي است و با واقعيت هاي تاريخ معاصر ايران بعد از پيروزي انقلاب اسلامي همخواني ندارد.

آنچه انتخابات يازدهمين دوره رياست جمهوري ايران را مهم و پراهميت جلوه مي دهد، فتنه ۸۸ است، فتنه اي كه سبب ورود كشور به بحران سياسي، امنيتي و حوادث و اتفاقات ناخوشايندي براي كشور و مردم شد، فتنه اي كه مي توانست با هوشياري و صبوري مسوولان سابق و فعلي در كشور، مديريت شود اما لجاجت و عدم تمكين بعضي از مسوولان برابر ولي فقيه، قانون اساسي و راي مردم سبب بوجود آمدن شرايطي براي دست درازي معاندان داخلي و به خصوص كشورهاي معاند غربي براي ورود و دخالت به كشور شد اما با تمام تلخي هاي فتنه ۸۸، شيريني ۹ دي سبب خنثي شدن اقدامات قبلي و بعدي فتنه گران شد و زمينه را براي انتخابات هاي بعدي جمهوري اسلامي ايران تسهيل كرد.
آنچه در ادامه نوشتار نگارش مي شود، دلايلي بر عدم وقوع چالش و بحران در انتخابات رياست جمهوري يازدهم است و یا به تعبیر دیگر، تبیین شکست سناریوی ۸۸ در انتخابات ۹۲ است.