((-------«امام منجی»-------))

(بسم الله الرحمن الرحیم)

حضرت آیت الله العظمی  صافی گلپایگانی  در سلسله مباحث معارف مهدوی/شماره یک/دنیا آماده پذیرش حکومت جهانی حضرت مهدی علیه السلام این چنین آورده است:

(بسم الله الرحمن الرحیم)

پیامبر اعظم(ص) فرمود: دنیا تمام نخواهد شد تا اینکه مردى از اهل بیت من که «مهدى» نامیده می‌شود، بر مردم حکومت کند.

(بسم الله الرحمن الرحیم)

اعتقاد و باور به امام زمان (ع) و معرفت و محبت ایشان از نظر فردی، خانوادگی و اجتماعی دارای تأثیرات مثبت فراوانی است که شناخت این آثار موجب افزایش دلبستگی و تشویق بیشتر در جهت تقویت مبانی ولائی انسان در محیط خانواده و روابط خانوادگی و تربیت فرزندان خواهد شد. برخی از فوائد مهدی محوری در خانواده عبارت است از:

دلتنگم!

دلتنگ روزي كه خم شوم روي خستگي دستهايت.

و ذوب شود لبهايم ،

وقتي كه مي بوسم،

دستي را كه نوازش خدا،

هر قنوتش را باراني ميكند.

چشم هاي من تاب نگاه بر قامت خورشيدي ات را ندارد.

تو نگاهم كن!

نگاهم كن تا صبور چشم هاي منتظر پروانه ها شوم.

نگاهم كن تا...

***

تكليف عصر غيبت :

عصر غيبت عصر بلاتكليفي و بي مسئوليتي نيست. نخستين وظيفه، ((ثابت قدم بودن)) در عقيده به وجود و امامت و لزوم اطاعت از اوست. ((اميدواربودن)) وظيفه ديگر است.

((صبر)) تكليف ديگر اين دوران است. ((انتظار فرج)) وظيفه ي ديگر.

منتظران بايد پاي بند به دين باشند و در دينداري سست نشوند.

از وظايف ديگر شيعه در اين عصر، ((كثرت دعا براي ظهور)) است با مضموني از خوده امام زمان عج:

(( براي تعجيل فرج بسيار دعا كنيدچرا كه اين براي خوده شما نيز فرج است. ))

انتظار فرج:

انتظار روزي كه حاكميت حق و عدالت تحقق يابد و  مومنان عزت و اقتدار يابند.

در روايات آمده است كه :

((خود را براي آمدن حضرت مهدي عج آماده سازيد، هرچند در حد آماده كردن يك تير!))

اين چهره انتظار مثبت و راستين را به روشني ترسيم ميكند و با انتظاري كه عامل سكوت و سازش و تخدير و بي تفاوتي است فرق دارد. اينگونه انتظار از افضل عبادات است و در حديث است كه :

((كسي كه منتظر امر ما باشد، گويا در راه خدا جهاد كرده و به خون خويش آغشته است.))

***

معبودا !

هر كس را قبله اي است و با اينكه خود را عبد رضاي تو ميدانم، اما پيوسته فريفته ي جلوي ظاهري قبله هاي نفساني هستم و تو هر چند قبله آمال هستي، ولي از باب نظر به نياتمان، بپذير.

رحيما !

سرگردان و حيرانم چون گمگشته اي كه در يك ميدان دوان دوان در پي هيچ ميدود و از اين گمان فقط خستگي و نا اميدي توامان نصيب دارد و تو هر چند علت العللي و غايت الغايات، ولي از باب جهل بسيارم، درياب!