((-------«امام منجی»-------))

توي نقاهت گاه، يه دختركم حرف به اسم مريم بود؛

كه چون بعد ازتصادف خيلي ديربه بيمارستان رسونده بودنش،قطع نخاع شده بود.

اون اوايل كه آوردنش ازبس جراحاتش شديد بود وعفونت كرده بود،

توي اتاقش بوي خيلي بدي مي اومد.

به همين خاطركسي حاظرنبود بره اونجا؛

ولي تهمينه هرشب مي رفت بتادين مي ريخت روي شكستگي پاش

و عفونتش روپاك مي كرد.

لباس تميز تنش مي كرد وملافه سفيد ميكشيد روتختش.

توي اون شش ماه كه مريم تهران بود،ديگه اتاقش هميشه بوي گل مي داد؛

چون هميشه يه شاخه گل مريم كنار پنجره ش بود.

شهيده تهمينه اردكاني