علی را کسی از علی بودن محروم نکرده است؛مردم از «علی داشتن» محروم  شده اند...حق علی را کسی غصب نکرد و نمیتوانست کرد ؛ حق مردم را غصب کردند و توانستند...

امام ، امام است ...نه تنها علی در خانه ی خاموش و متروکش نیز امام است ، که در محراب شهادتش ودر مزار خونینش نیز امام است...

تشیع ، یک فرقه یا مذهب در کنار فرقه ها یا مذاهب دیگر نیست؛ تشیع، اسلام بدون خلافت است...

قبول ارزش همه ی عقاید و اعمال دینی منوط به اصل ولایت است...

امامت و نصب علی (ع) بر خلافت، به آنگونه که در ذهن عموم شیعه منعکس است،منطف تشیع علوی نیست.ملاک امامت نسب نیست؛خویشاوندی و سیادت نژادی نیست؛بلکه ارزش های انسانی و فضیلت های شخصی امام است.

یعنی علی ع امام است..نه بخاطر آنکه پسر عموی پیغمبر است و همسر زهرا س است،از بنی هاشم است یا به این علت که از طرف خدا یا پیغمبر منسوب است..بلکه تنها بخاطر اینکه علی است...

وصایت پیغمبر معلول امامت علی ع است نه علت آن ..