ولادت باسعادت رسول اکرم(ص)
میلاد پیامبر
میلاد پیامبر یا عید مولود (به عربی: مَوْلِدُ النَبِیِّ یا المولد النبوی الشریف)، سالروز ولادت پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله است، که ۱۲ یا ۱۷ ربیع‌الاول می‌باشد. اکثر مسلمانان و دولت‌های اسلامی این روز را جشن می‌گیرند، و به خاطر تولد او به شادمانی می‌پردازند، خیابان‌ها را آذین می‌بندند، و صدقات و خیرات می‌نمایند. در مساجد نیز مجالسی برگزار می‌کنند، و اشعاری -به نام مولودی- در مدح پیامبر اسلام می‌خوانند، و سیره او را بیان می‌دارند، و با شیرینی‌جات از مردم پذیرایی می‌نمایند.
نظر اهل سنت
به جز سلفی‌ها (وهابی‌های عربستان سعودی)، که معتقدند که مراسم میلاد پیامبر بدعت است و آن‌را حرام می‌دانند، بقیه اهل سنت در طول تاریخ و تا کنون مراسم میلاد پیامبر را نیک می‌شمرده‌اند، و بسیاری از علمای اهل سنت(مانند ابن جزری، ابن جوزی، سخاوی و ابن کثیر) کتاب‌هایی ویژه میلاد پیامبر نگاشته‌اند؛ و حتی معتقدند مستحب بودن روزهٔ دوشنبه‌ها به خاطر یادبود میلاد پیامبر است.[۱] از میان کشورهای اسلامی، تنها کشوری که در آن میلاد پیامبر تعطیل نیست، عربستان است.[۲]
نظر شیعیان
شیعیان نیز علاوه بر میلاد پیامبر، برای میلاد سایر چهارده معصوم، مراسم جشن و شادی برگزار می‌کنند؛ و به ویژه روز میلاد امام زمان را به طور ویژه تر برگزار می‌نمایند، و با چراغانی کردن خیابان‌ها و دادن شربت و شیرینی به استقبال آن می‌روند.
هفته وحدت
در ایران روح الله خمینی به خاطر ایجاد وحدت میان مسلمانان جهان، میان ۱۲ تا ۱۷ ربیع‌الاول را به پیشنهاد حسینعلی منتظری، هفته وحدت نامید تا در ایران هر دو احتمال تولد پیامبر -که اولی بیشتر مورد نظر اهل سنت، و دومی بیشتر مورد نظر شیعیان است- را گرامی بدارند.
مراسم
هند
جشنوارهٔعید میلاد که عموماً به دوازدهمین روز باره وفات مشهور است، یکی از مهمترین فستیوال‌ها در تقویم اسلامی ست. این روز، روز بزرگداشت تولد و همچنین فوت پیامبر است که در روز دوازدهم از سومین ماه (ربیع‌الاول) در تقویم اسلامی اتفاق می‌افتد.
برگزاری گفتمان‌های دینی، خواندن قرآن کریم و دادن صدقه به افراد فقیر از مراسم این روز است. انواع مختلفی از شیوه و آیین‌ها در این روزها دنبال می‌شوند. ارائه موعظه در مساجد توسط مردان آموزش دیده، با تمرکز بر زندگی و اعمال شریف پیامبر از دیگر مراسم این روز است.
مراثی به یاد روز آخر حیات پیامبر خوانده می‌شود. روز دوازدهم یا اورس دعا خواندن و صدقه دادن قابل مشاهده است.
در هند، با این حال، این یاد بود به طور عمده شامل مراسم دسته‌های خیابانی است که نعت‌ها (اشعار ستایش پیامبر و اعمال ایشان) خوانده می‌شودو وعاظ، در مورد زندگی و آموزه‌های پیامبر صحبت می‌کنند.
در مکان‌هایی مانند بمبئی، صدها اجتماعات مردمی، مراکز خرید را تزئین می‌کنند و کودکان و مردان جوان در مساجد با دعا و نیایش این پروسه را برگزار می‌کنند.
درلکنو، مراسم میلاد، جاذبهٔ اصلی ست که توسط هزاران نفر از ارادتمندان اهل سنت برگزار می‌شود. جوانان و کودکان در قالب بخشی از دسته اسب سواران آهنگ‌های مذهبی می‌خوانند.[۳]
سنت جشن تولد پیامبر در مقیاس بزرگ در مصر توسط فرزندان دختری ایشان (حضرت فاطمه) آغاز شد، این مراسم به طور عمده توسط علمای مذهبی و تشکلهای دینی جشن گرفته می‌شد. آنها گرد هم می‌آمدند برای شنیدن موعظه و توزیع شیرینی و صدقه و به ویژه عسل، که مورد علاقهٔ پیامبر بود.
مولود
عیدمیلاد، مولود نیز نامیده می‌شود. از آن جا که عید حضرت محمد است و آهنگ‌هایی که در تمجید تولد حضرت محمد (ص) خوانده می‌شود, مولودی نام دارد. از قرون وسطی، اعتقاد بر این بود که، گوش دادن به تلاوت مولودی نه تنها پاداش دنیوی بلکه آسمانی بیش از حد خواهد داشت.
باره وفات
اینمراسم به عنوان باره وفات هم شناخته شده که دوازده روز از بیماری پیامبر، هنگام وفاتشان هست. در این روز مناسبت‌هاییبرای هر دو منظور شادی و سوگواری، برگزار می‌شود. فرقه اهل سنت و مذهب شیعه برداشت مختلفی برای تجلیل این روز دارند.
جشن توسط مسلمانان شیعه
مسلمانان شیعه این روز را به یاد این جشن می‌گیرند که حضرت محمد، حضرت علی را به عنوان جانشین خود در غدیر خم انتخاب کرد. این مناسبت نمادی از حبیله است (زنجیره‌ای از امامت یا رهبر بعدی).
عید میلاد و عید آل غدیر دو نام برای یک روز، به دو دلیل مختلف است: عید میلاد یا عید میلاد النبی: این نام به مناسبت تولد حضرت محمد (ص) و سالگرد مرگ ایشان استفاده می‌شود. عید الغدیر: این نام به علامت محول کردن زمام معنوی و روحانی به حضرت علی در غدیر خم است. (مسیر بین سوریه و یمن).
در این روز، مؤمنان برای خواندن نماز مخصوص و شکرگذاری خدا برای نعمتهایش و ارسال پیامبر به همراه پیام خود برای هدایت مردم، گرد هم می‌آیند.
مسلمانان شیعه نیز در این روز سوگواری می‌کنند، به عنوان روزی که پیامبر در گذشت.
فرقهٔ بهره، بخشی از فرقه شیعه نیز مناسبات دوازده روز اول ماه ربیع‌الاول را با نماز خواندن برگرار می‌کنند. دعا خواندن هم در مساجد برای تمام دوازده روز برگزار می‌شود. بسیاری از بهره‌ها زیارت می‌خوانند (یک شکل از دعا است که به صورت یک جلسه اجرا می‌شود که یک نفر دعا می‌خواند و شما هم او را همراهی می‌کنید).
جشن توسط مسلمانان سنی
نماز {دعا} در طول ماه برگزار می‌شود. در روز دوازدهم ماه، مسلمانان از پیامبر و آموزه‌های ایشان تجلیل می‌کنند. عزاداری در این روز هرگز تجربه نمی‌شودچرا که طبق باور مسلمانان سنی عزاداری برای درگذشتگان، فراتر از سه روز، به روح رفتگان لطمه می‌زند
در هند، مردم با ذکرهایی برای ستایش از پیامبر و حضرت امام علی این مناسبت را برگزار می‌کنند. این مراسم با میوه‌ها، گل‌ها و یا حتی صحنه‌هایی که وقایع مذهبی را به تصویر می‌کشند، تزئین می‌شود. ظرف شیرینی "خیر" (فرنی شیرین ساخته شده از برنج یا رشته فرنگی), به عنوان یک سنت در خانه‌های مسلمانان تهیه می‌گردد.
"اورس" یا "صندل"
این مراسم که در برخی از بخش‌های هند انجام می‌شود, چیزی نیست جز یک حرکت دسته جمعی. بازنمود نمادین حضرت محمد (ص) است که در یک تابوت شیشه‌ای قرار می‌گیردو به صورت دسته جمعی، حمل می‌شود.
رد پا نمادین از پیامبر اسلام حک شده بر سنگ، یک نماد از براق و واسب، که طبق اعتقاد بر صعود به آسمان (بهشت) پیامبر است، در نزدیکی رد پا نگهداری می‌شود و با خمیر صندل مسح می‌شود. تابوت شیشه‌ای استادانه تزئین شده است. مراثی خوانده می‌شوند در حالی که مراسم در جریان است و تابوت حمل می‌شود. این مراسم "اورس" یا "صندل" نامیده شده.
دین اسلام سه عید مختلف را جشن می‌گیرد، عید فطر (عید رمضان)، عید قربان (بکری عید) و عید میلاد (تولد حضرت محمد). همه این‌ها برای مناسبتهای مختلف مناسبند. محرم سال جدید اسلامی هست، اما زمان شادی و جشن نیست، زمانی برای به خاطر آوردن فداکاری‌ها و از خودگذشتگی‌های افراد مقدسی است[۴]
میلاد النبی از تعطیلات هند است و نیز به عنوان روز نبی، مولود، تولد محمد (ص) و یا تولد پیامبر (ص) شناخته شده است.
فعالیت‌ها
جلسات نماز {دعا} شب طولانی راه پیمایی‌ها و رژه‌هایی با جمعیت زیاد مراسم صندل که ردپای نمادین حضرت محمد (ص) است. بنرها و پارچه‌های جشن در خانه‌ها، مساجد و ساختمان‌های دیگر. وعده‌های غذایی جمعی در مساجد و اجتماعات دیگر جلساتی برای گوش دادن به داستان‌ها و اشعار (نعت) درباره زندگی حضرت محمد (ص)، اسناد و معارف. نمایشگاه شامل عکس از مساجد شهرهای مقدس مکه و مدینه در عربستان سعودی.
بسیاری از مردم وقتی می‌خواهنددر مراسم این روز شرکت کنند، بنرها و پرچم‌های سبز حمل می‌کنند یا روبان سبز می‌بندند و یا لباس‌های سبز می‌پوشند. رنگ سبز نشان اسلام و بهشت است. بسیاری از مسلمانان کشمیری در حرم "حضرت بل" {به معنای مکان با شکوه}در سرینگر، استان جامو و کشمیر هند، گرد هم می‌آیند.
اینحرم، خانهٔ مو هست. اعتقاد بر این است که موی حضرت محمد (ص) در این مکان به جا مانده. هزاران نفر از مردم در نماز حرم در شب قبل از میلاد النبی شرکت می‌کنند. این اثر، بعد از نماز صبح، در مسجد نمایش داده می‌شود. در سال‌های گذشته رژه‌ای در شهر بر پا می‌شد.[۵]
امیدوارم که با ذکر یک صلوات از گشت و گزار در این وبلاگ مهدوی نهایت استفاده را ببرید.